Yogya!

De bus vertrok om 13:30 uur richting Yogyakarta. Er werden vele verhalen verteld hoe we wel niet naar Yogya moesten gaan. Onze route was als volgt: eerst met de public bus richting Surabaya en uitstappen in Probolingo. Vanaf Probolingo met een andere bus naar Yogyakarta. In totaal zou de reis ongeveer 15 uur in beslag nemen. Gezien het feit dat ik niet geslapen had, maar Ijin beklommen had zou dit zeker een pittige reis worden. Een van de zwaarste tot nu toe. Zelfs met een goede nachtrust is 15 uur best lang. De eerste bus was al direct een goede, 6 uren lang in een public bus vol met locals en zonder AC. Slapen was mijn motto! Dat lukte ook voor 2 uurtjes, maar daarna niet meer. Doordat de ramen open gingen was het eigenlijk best goed uit te houden. Tijdens deze reis waren er natuurlijk ook weer genoeg muzikanten in de bus. pfff, maar ook zij moeten rond komen. We hoopten maar dat we in Probolingo werden afgezet op een busstation waar genoeg bussen zouden zijn, en niet zoals in Banyuwangi in the middle of nowhere. Dan moesten we nog geluk hebben dat er om 19:00 uur of later nog wel een bus richting Yogya zou gaan. Eenmaal aangekomen in Probolingo was het al donker, maar gelukkig was het een grote busstation waar genoeg mogelijkheden waren. We werden aangesproken door een gast die met een privebusje ons zou kunnen brengen naar ons hotel. We besloten deze te nemen, maar eerst 2 porties nasi goreng ayam naar binnen werken (energie). In de minivan zou nog 1 iemand met ons meereizen en het zou rond de 9 uur duren. Super relax was het dat we dus met 3 personen en de driver in een minivan voor 12 personen zaten. Ali en ik konden dus gewoon liggen en slapen. Nice! Aangezien we pas dinsdagochtend rond 05:00 aankwamen in ons hotel. Dermaga hotel hadden we geboekt, en wat waren we er blij mee. Lang gereisd en dan wil je een goede bed en een schone badkamer. Dat is precies wat we kregen! We hadden geluk dat we direct konden inchecken ipv wachten tot 14:00 uur. Achteraf moesten we hier toch voor betalen, maar we hadden geregeld dat we 2 euro pp betaalden, dat hadden we er wel voor over en was ook wel begrijpelijk. In de middag besloten we de boel te gaan verkennen. Eerst gingen we naar Sultan's Palace. Hier ontmoetten we 2 Zwitserse meiden met wie we samen 1 gids deelden. De gids (eddie) bleek een goeie gast te zijn en wij tipten hem dan ook ruim. Hij gaf ons leuke informatie en ook goed advies waar we eventueel heen konden gaan en wat we voor bepaalde dingen zouden moeten betalen. Hij gaf aan dat 20 procent van de prijs die de verkoper in eerste instantie noemt, de juiste prijs is om te betalen. Als je 30 procent van de eerste prijs betaald is het eigenlijk aan de duurdere kant maar is nog acceptabel. Meer dan dat is absoluut niet goed en dan wordt je geflasht. Eddie gaf aan dat veel mensen naar Yogya komen vanwege de Batik. Wij wisten natuurlijk niet eens wat dat was. Bleek dus dat Yogya bekend stond om handgemaakte kleding met dus bepaalde printjes of handgemaakte schilderijen of doeken volgens traditionele wijze. Hij wees ons erop dat er veel mensen waren die op commissie basis werkten om toeristen naar gare plekken te brengen waar ze geen originele Batik hebben, maar dat wel claimen. Hij gaf ons een adres waar we het beste konden gaan, daar waren vaste prijzen en kon je zien hoe ze het maakten. Het is redelijk verstopt dus zelf zou je het niet zo snel vinden. Uit pure nieuwsgierigheid gingen we daar naartoe. We namen de ojek als vervoersmiddel, een soort fietstaxi waar Ali en ik nog net in pasten en iemand hard moest trappen om vooruit te komen. We besloten om bij een lichte heuvel 1 iemand te laten uitstappen om ff mee te helpen met duwen haha. Aangekomen bij de Batik waren we direct onder de indruk hoe mooi de paintings waren. Er werd uitgelegd hoe ze werden gemaakt en dat de prijzen niet afhankelijk zijn van grootte maar van auteur en daarna pas formaat. Het geluk dat we hadden is dat deze plek maar enkele dagen per week open is op specifieke tijden, gelukkig voor ons was het open! Hebben we hier nou wat gekocht of niet...? Het was best prijzig en het waren vaste prijzen. Maar ja je bent er ook maar 1x in je leven waarschijnlijk. Is het daadwerkelijk origineel of is het een kaka ding. De originele batiks kun je dus gewoon wassen en strijken en dan blijft het goed. De kaka paintings was je er dus gewoon uit...Allemaal afwegingen die we hebben gemaakt...
Hierna gingen we naar Marlioboro Street, de bekendste straat in Yogya waar 2km lang allemaal stalletjes stonden die van alles verkochten. Vooral batiks, leren spullen, eten en drinken waren te vinden. Fascinerend was ook om te zien hoe er met de ramadan om werd gegaan. Ook in Indonesie, het grootste moslim land ter wereld, deden sommige mensen niet aan de ramadan om verschillende redenen. Alle eettentjes leken dan ook gesluiten van buiten gezien, maar zijn eigenlijk open. Uit respect voor degene die dus wel aan de ramadan doen kun je "verborgen" eten. Natuurlijk was het het moment om Dawet te proberen. Groen was het maar dat wist ik al. De originele Dawet bleek toch anders te smaken dan ik hoopte. Ze stoppen er ook een soort van suikerstroop in, wat het voor mij minder lekker maakte. De verse juices smaakten dan toch beter. Hebben ze in Suriname toch lekkerdere Dawets of ik heb net de verkeerde geproefd. Eenmaal teruggekomen in het hotel wilden we onze dagtrips naar Borobodur en Prambanan boeken. We hoorden dat het die woensdag Election day was voor het Indonesisch parlement. Hierdoor waren veel winkels en touroperators gesloten. Hmm dat zou een enorme domper zijn aangezien we een aardige planning hadden gemaakt van onze stops in Java. Gelukkig voor ons kon onze trip wel doorgaan. We besloten de trips op 1 dag te plannen, want dat was dus goed te combineren. Nu snel wat rust pakken want we worden de volgende ochtend al om 04:00 uur opgehaald. In de bus ontmoetten we een Japanse meisje en een Tjechische dame. We kregen de zonsopgang op Setumbu Hill, vlakbij Borobodur. Hier waren veek toeristen en door de mist zagen we de zonsopgang niet helemaal perfect, maar het was nog steeds een mooi uitzicht. Ali kon het niet laten om nog voor 06:00 zijn ontbijt te eten, nasi goreng ayam! Die van mij ging er een uur later ook in. Hier Daarna door naar Borobodur, de grootste Boedistische tempel ter wereld. Hier moesten we natuurlijk entree betalen, maar zo lauw dat we zijn laten we overal onze collegekaarten zien zodat we studentenkorting krijgen. En ja hoor, we hoefden maar de helft te betalen. We childen vooral met de Japanse chick en vooral Ali had een fotoshoot van zichzelf gemaakt met haar camera natuurlijk haha. Helaas hadden we hier geen guide gehuurd, waar we achteraf wel een beetje spijt van hadden. Maar nog steeds waren de tempels de moeite waard om te zien! Vervolgens terug naar ons hotel, even uitrusten en om 14:00 werden we weer opgehaald voor de volgende tour: Prambanan Sunset. In de bus ontmoetten we een Nederlands koppel (Heidi en Joris) waar we mee childen en een Duits koppel (Peter) die ook wel chil was. Samen huurden we een guide maar natuurlijk betaalden Ali en ik weer de helft voor onze entree haha. Het verhaal was interessant, hoe kan het ook aangezien het de grootste Hindoetempel is niet in de wereld. Met een beetje geluk konden we met een paar shots de zonsondergang vastleggen, aangezien het weer niet helemaal mee zat. Maar onze guide Roxy gaf ons de beste plek aan om zonsondergang te zien, en het klopte helemaal! Daarna vroegen we de driver om ons ergens te brengen waar we wat local food konden eten. De NL en Duitsers hadden amper local food geproefd dus wilden het wel proberen, en Ali, de driver en ik zijn natuurlijk al locals dus voor ons sowieso prima haha. We wachtten tot het donker was zodat de driver ook mocht eten ivm ramadan. Daarna terug naar ons hotel om uit te rusten aangezien in de nacht de wedstrijd Nederland - Argentinie was. 02:00 uur de wekker en ff omkleden om naar een zijstraat van Marlioboro street te gaan. Heidi en Joris zouden er ook zijn en waarschijnlijk veel andere Nederlanders. Natuurlijk konden we geen taxi vinden om er te komen, maar we namen een lokale busje waar we een stukje dichterbij kwamen en daarna lopen en met de ejek. Gelukkig hadden we niet veel gemist. Er was een groot scherm buiten op straat opgehangen en veel mensen zaten op de grond en stonden achteraan. Veel NL, maar ook de locals zelf en enkele Argentijnen waren er. Een gezellige sfeer hing er. Helaas won NL niet. Daarna gingen we snel terug naar ons hotel om nog ff te slapen aangezien we de nachttrein richting Bandung zouden nemen.