Manila contrast

Eenmaal aangekomen in Manila kwamen we aan op een andere terminal dan vanuit Amsterdam. Opeens zag de luchthaven er nieuw uit zoals we het gewend zijn op internationale luchthavens. Ik snap totaal niet waarom we hier niet arriveerden na zo'n lange reis vanaf NL. Dit keer was het een vlucht van 50 min en opeens belandden we in de meest luxe gedeelte van de luchthaven. Wat een contrast.
We verbleven in dezelfde hostel als de vorige keer in Manila. Dit keer was het helemaal vol. Dus ook gezelliger! We leerden al gauw 2 amerikanen (Jim, Nick en 1 canadees (Justin) kennen en childen met hun. Woensdagavond hadden we ook al afgesproken met een aantal mensen van de Tao expeditie. Daarna ging ik door om Nederland - Australie te kijken in een bar samen met de 3 Zwitsers en Robert zou daar ook komen. Gezelligheid met al die Ned daar, maar er waren ook enkele Australiers haha jammer voor ze!! Donderdag was een relax dagje. Dus zijn we naar de film gegaan, 22 Jump Street voor 200 php (3,50 euro), en natuurlijk mocht je gewoon je eigen eten en drinken meenemen. Nice!! Vrijdag zijn we naar de Mall of Asia gegaan, de grootste mall in de Filipijnen en een van de grootste ter wereld (nr 7?). Daar kochten we ook tickets voor de PBA semi-finals. Alaska vs. Rain or Showers (wat een namen). We besloten om met de trein naar het stadion te gaan met z'n 5en. Wat een ervaring was dat zeg. De eerste 2 treinen zaten zo propvol dat er niemand kon instappen. De 3e trein beukten we maar iedereen opzij zodat we met z'n allen erin paste. Daarna nog overstappen op een andere trein, maar dit was een beginpunt dus was het een lege trein. Daarna was de stadion op loopafstand. Blijkbaar zijn Filipijnen goed in het verstoppen van stadions was er was geen stadion te bekennen. Na iedereen gevraagd te hebben waar het was, kregen we steeds hetzelfde antwoord: straight ahead and turn left. NOT! Maar uiteindelijk zagen we dat ding en gingen we naar binnen. We hadden goedkope tickets voor 3-4 euro en prima plekken. Het zat niet vol dus besloten we halverwege naar de 2e ring te gaan waar we nog beter zicht hadden. Voordat de wedstrijd begon kozen we maar een team voor wie we ginhen juichen. Alaska it was! Vanaf minuut 1 liepen ze echter al achter de feiten aan. Maar ze gaven natuurlijk niet op. De scores bleven dicht bij elkaar. In de allerlaatste minuut kwam Alaska op voorsprong en gaf deze niet meer weg. Ze wonnen met 97-93, eind goed al goed. De volgende dag bleven we overdag relaxen en hadden we savonds een groep opgetrommeld waarmee we zouden eten in Makati en daarna naar Gramercy 71 zouden gaan. Gramercy is een club in Manila op de 71e verdieping. Robert adviseerde me om hierheen te gaan. Er was natuurlijk ook een dresscode (kraag, lange broek, dichte schoenen), maar entree was gewoon gratis. In NL verklaren ze je voor gek als je hier geen entree voor vraagt. Prachtige uitzicht over Manila by night konden we zien. Iedereen was netjes gekleed, ik voelde me zeker underdressed met mijn vrolijke, zomerse wit rode polo. But who cares, want het was een geweldige avond. Dus bedankt Robert!
De volgende dag uitslapen en bijkomen? Nou dacht het niet, nja uitslapen wel maar daarna naar Intramurous (gebied wat nog is omringd met een muur in de koloniale tijd van Spanje,Filipijnen) gelopen om vervolgens te chillen in Makati met Zaela. Super relax!! Daarna ons laatste nachte voordat we vertrokken naar Kota Kinabalu (Borneo, Maleisisch gedeelte). 06:00 uur was ik al klaar om te vertrekken. Ik hoefde alleen nog maar te zingen voor mijn moeder die jarig was. In NL was het 00:00 (6 uur vroeger dan in de Filipijnen). Maar....wifi deed het niet!! Snel gevraagd of ze de router wilden resetten en gelukkig deed wifi het daarna weer wel en kon ik mij mama feliciteren! ?
Nu op naar het vliegveld voordat we onze vlucht missen...